کد مطلب:43046 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:30

گنجینه پرسمان » حديث شناسي

تفسيرفرازهاي هجدهم تا بيست خطبه بيستودوم نهجالبلاغه كه در آن امام علي(ع) به رسوائي دعوت بيعتشكنان پرداخته است چيست؟

«يا خَيْبَهَ الدّاعي! مَنْ دَعا! وَ اِلي مَ اجُيبَ!» [بيا اي رسوائي و نوميدي به سراغ اين دعوت كنندة بيشرم. شگفتا، دعوت كننده كيست؟! و چه دعوت وقيحي كه از او پذيرفته شد!]
{براي دعوت كنندگان به شر و فساد در اجتماع چه نصيبي جز رسوائي و نوميدي از نفوذ دعوت آنان در دلهاي هشياران و خردمندان ميتوان توقع داشت؟ رسوائي پيش خودشان كه آنرا با وسوسهها و حيلهگريهائي كه چشم خود را با آنها ميبندند، رسوائي در نزد انسانهاي پاك و با وجدان جامعه، رسوائي در تاريخ بشري كه داراي حساسترين وجدان است، رسوائي در پيشگاه خداوند دانا و توانا. اي مردم دربارة دعوت كنندگان بيشتر بينديشيد، در وضع رواني و آرمانهاي آنان بررسي نماييد. هوا خواهانشان را مورد بررسي قرار بدهيد، سوابق و سرگذشتشان را از نظر بگذرانيد، و ببينيد آيا اين دعوت كنندگان حتي براي يكبار خودشان را به رشد و كمال و عدالت دعوت كردهاند، تا شايستگي دعوت انسانهاي جامعه را پيدا كرده و بگويند: اي انسانها، بيائيد دنبال ما؟! دربارة شخصيت اين دعوت كنندگان درست بينديشيد و ببينيد آيا آنان معناي مسئوليت و تعهد و اهميت حياتي آنها را ميدانند؟ اين طلحه و زبيرها شما را به چه دعوت ميكنند، به احساس مسئوليت و پاي بند بودن به تعهد؟! مگر اينان نيستند كه پيمان زمامداري را كه با من بسته بودند، نقض كردند و كمترين مسئوليتي دربارة آن تعهد احساس نكردند. اگر دربارة اين دعوت كنندگان هشيارانه بينديشيد، اين نتيجه را خواهيد گرفت كه اين خودمحوران كسي را و چيزي را جز خود به رسميت نمي‎شناسند و در برابر خود محوري آنان، انسان همان ارزش را دارد كه حق و قانون و كمال و غير ذلك. چنانكه اين اصول براي آنان يا خيالات محض است و يا وسيلة تخدير و يا نردبانهائي براي بالا بردن من، همچنين انساني كه تجسم يافتهاي از آن اصول است، براي آنان موجود خيالي و خيالافزا و تخدير شده و يا كسي است كه آن اصول را نردباني براي بالا بردن من خويشتن قرار داده است! چون خود چنيناند.

---

ترجمه و تفسير نهج‎البلاغه ج 5
آية الله محمدتقي جعفري